هرکس در این جهان به کناری نشسته است
در انتظار چشم خماری نشسته است
آن شاخه ی خزان زده ی کنج باغ هم
در انتظار فصل بهاری نشسته است
صیاد با نگاه پر از اضطراب خود
چشم انتظار صید ِشکاری نشسته است
آن کودک گرسنه به دامان مادرش
در آرزوی شیر به زاری نشسته است
مهتاب هم برای درخشش در آسمان
در انتظار مرگ نهاری نشسته است
دل هم درون سینه چه بی صبر و بی قرار
در انتظار غمزه ی یاری نشسته است
دنیا بدون انتظار به بی راهه می رود.
بنیاد این جهان به قراری نشته است

Farhad.bagheriiii